مدح امام هادی علیه‌السلام
دل شـده دیـوانـۀ روی فـریـبـای نـقـی شد منوّر قـلب ما از نـور سیمای نقی بس که زیبا خلق کرده کِلک قدرت، نقش او دیـدۀ گـیـتـی بود محـو تـمـاشـای نـقی در درستی و صفا و پاکی و علم و عمل کس نبیند در جهان ثانی و همتای نقی نام او باشد عـلی و باب او باشد جواد زین سبب گردیده دل مجنون و شیدای نقی جـدّ او بـاشد محـمّـد جـدۀ او فـاطـمـه چون بود نام عـلـی نـام دل آرای نـقی بعد باب تاجـدارش از پی ترویج دین مسند دین پروری گردیده مـأوای نقی از صفات پاک او گویم برایت شمه‌ای تا شوی آگه ز علم و زهد و تقوای نقی علم عالم را کلید و سرِّ هستی را محیط هست گـفـتار خـدا گفـتـار شیوای نقی بود دریای حقیقت ز آن سبب احکام پوچ محو شد چون قطره‌ای در قعر دریای نقی حق به قرآن می‌کند توصیف وصف او دگر حاجتی نبود به وصف و مدح گویایی نقی می‌کـنـد ژولیده مـدّاحی آل مـصطـفی تا ببخشد جُـرم او را ذات یکـتای نقی |